ممكن است يك اشتباه يك ملت را به باد دهد

اشخاصى كه اداره مى كنند يك جائى را بايد از اول ارزيابى شود كه اين اشخاص چكاره بوده اند، سوابقشان چيست و تحصيلاتشان در كجا بوده ، چه رويه اى در تحصيلات داشته اند و بعد از انقلاب چه وضعيتى داشته اند،قبلا چه وضعيتى داشته اند، افكارشان قبلا چه بوده . اگر كسى افكارش منحرف بوده و حالا بيايد ادعا بكند كه من برگشته ام ، ما بايد قبول كنيم ، اما نبايد او را مجله نويس كنيم ، اين دو، با هم فرق دارد. بسيارى از اشخاص هستند كه مى آيند و مى گويند ما توبه كرديم ، البته توبه آنها قبول است ، لكن نمى شود آنها را سركارى گذاشت كه آن كار اهميت دارد، براى اينكه ما نمى دانيم اين شخص به حسب واقع توبه كرده است يا مى خواهد با كلمه توبه ما را بازى دهد. ما قبول مى كنيم كه در جامعه مسلمين مثل ساير مسلمانان با او عمل كنيم ، اما نبايد راديو تلويزيون را به دست او بدهيم و يا او را در راديو تلويزيون راه دهيم و يا مجله اى كه براى تربيت افراد و براى ترويج مسير اسلامى ملت است ، به دست او بدهيم و يا نوشته هايش را به دست او بسپاريم . ما نبايد خوش باور باشيم ، خيلى از اشخاص هستند كه تمام حرف هايشان حرف هاى اسلام است ، تمام حرف هايشان حرف هاى نهج البلاغه است ، تمام حرف هايشان حرف هاى قرآن است ، لكن مسيرشان اين نيست . اشخاصى هستند كه اين راه را پيش گرفتند براى اينكه خودشان را در جامعه جا بزنند و آن مقصدى را كه دارند عمل كنند. بايد قبول كنيم يك كسى كه فرض كنيد قبلا عاصى بوده ، اين آدم مسلمان است و به او ترتيب اثر اسلام هم بدهيم . مثلا فرض كنيد يك دزدى آمده توبه كرده است ، توبه دزد قبول است اما آيا شما مى توانيد سرمايه هايتان را دست او بدهيد و به او بسپاريد؟ خير، چون اين عقلائى نيست ، ممكن است اين دزد براى اينكه سرمايه دستش بيايد، توبه كرده است و ما موظفيم كه در ظاهر قبول كنيم كه دزد توبه كرده است و حتى اگر يك توبه اى هم كه ظواهرش هم درست بوده ، كرده باشد، مى توانيم در نماز هم به او اقتدا كنيم ، اما نمى توانيم چيزى كه در او امانت و ديانت لازم است ، به دست او بدهيم . از همه بدتر همين مجلات است ، همين مطبوعات و راديو تلويزيون است و همين چيزهائى است كه براى تربيت جامعه لازم است . يك نفر آدم كه قبلا فرض كنيد انحراف داشته كمونيست بوده و حالا آمده است و مى گويد حرف هاى آنها درست نبوده و من برگشته ام ، مى گوئيم بسيار خوب ، شما برگشته ايد، اما ما نمى توانيم اين شخص را در راديو تلويزيون راهش دهيم و بگوئيم مردم را تربيت كن ، چون ممكن است كمونيست باشد لكن ما را بازى دهد، ما مكلفيم با اين شخص ‍ در ظاهر، عمل مسلمانى بكنيم در صورتى كه در عقيده كمونيست نشده باشد كه آن مساءله ديگرى است . شما نمى توانيد در مجله اى كه داريد افرادى را انتخاب كنيد كه در سابقه شان انحراف بوده است به حساب اينكه حالا ديگر خوب شده است و آدم مسلمانى است و به اين حساب او را در روزنامه تان وارد كنيد اينكه او خيلى خوب است براى خودش ، ما نمى گوئيم بد است اما نمى توانيم مطلبى را كه در تربيت يك ملتى و در سرنوشت يك ملتى دخالت دارد، به دست او بدهيم . اين از مسائل مهمى است كه در همه جا بايد رعايت شود. اينكه ما بگوئيم اشخاصى كه مى گويند ما خوب هستيم و بايد وارد شويم و هر جائى كه سرنوشت ملت است به دست او بدهيم ، اين ساده انديشى است و توجه نداشتن به مسائل است . ممكن است يك نفر آدم خيلى خوب هم ، خوب و متعهد باشد لكن اشتباه داشته باشد، اشتباه براى او چيزى نيست اما براى يك ملت ممكن است صدمه وارد شود. فرض كنيد اگر يك اشتباهى در ارتشى واقع شود و يا رئيس ارتش اشتباه كند، فقط خودش معاقب آن نيست كه اشتباه كرده است چون انسان هميشه اشتباه مى كند اما ممكن است يك اشتباه يك ملت را به باد دهد. ممكن است در يك مجله اشتباهى باشد، لكن بايد اشخاص ديگرى هم ببينند اين مجله را تا اگر اشتباه شده است ، رفع كنند و آنوقت منتشر بشود. كار، كار مهمى است در مطبوعات در راديو تلويزيون و در اين وسائلى كه تقريبا عموم مردم نگاه مى كنند و يا مى شنوند، نمى شود گفت ما حالا اشتباه كرديم و فردا اشتباه نمى كنيم . الان نوشته اى براى من كه راجع به روزنامه اى كه اشتباه كرده است آورده اند، من نمى گويم كه عمدى بوده ، ممكن هم هست كه عمدى باشد، اما اشتباهى كرده است كه اين اشتباه براى مملكت مضر بوده است . در هر صورت به مسائل بايد توجه شود، ما به اين هياهوئى كه در اطراف مى شود و تضعيف مى كنند نبايد اعتنا كنيم.

صحيفه نور جلد:13 صفحه :249