شعبده بازی بعضی از مسئولین در بندرترکمن تمامی ندارد!!

پایگاه عدالت خواهان گلستان "شنیده ها حاکیست که آقای جبار ایری عضوشورای شهر بندرترکمن که  در کیلومتر 5 جاده  بندرترکمن به آق قلا دارای کارگاه تیرچه و بلوک و موزائک سازی میباشد در یک اقدام عجیبی  فقط در یک مرحله از این گارگاه تحت عنوان دامداری  مبادرت به در یافت تهسیلات بانکی به مبلغ یک میلیارد از بانک کشاورزی  شعبه مرکزی بندرترکمن نمود

اما اینک چرا مسئولین جهادکشاورزی بندرترکمن  و بانک مرکزی کشاورزی شعبه بندرترکمن مبادرت به تهیه  و گزارش کذایی و بدون بررسی کارشناسانه مبادرت به پرداخت چنین مبلغ کلانی  نمودند در حالی که دامداری مذکور از حدود سال 86 تا کنون  هیچگونه فعالیت دامی نداشته و ندارد و عملا از تاریخ فوق الذکر بدون داشتن مجوزی تبدیل به فرآورده های بتونی ( بلوک – موزائیک – لوله) شده است !!!این را باید مسئولین حراست و نظارتی بررسی نمایند.

 مطالب مربوطه

اینها مسئولین شهرما هستند ای برادر !

در ثبت و اسناد بندرترکمن چه می گذراد؟

 مقام معظم رهبری فرمودند: 

چسبیدن به دنیا و دویدن دنبال دنیا، برای یک مسئول در جمهوری اسلامی، نقص است و به همان معنایی که عرض شد، یک نقطه منفی است. عکسِ این باید باشد. حکومت کردن و سمَت و منصب در جمهوری اسلامی، نباید به شکل یک غنیمت نگاه شود. در دنیا، مردم برای این‏که به مناصبی برسند، تلاش می‌کنند. هر منصبی هم که باشد، فرقی نمی‌کند. از عضویت یا ریاست بر یک جمع و سازمان کوچک اداری گرفته، تا رسیدن به ریاست یک کشور. چهار سال، پنج سال، شش سال تلاش می‌کنند تا به حکومت می‏رسند و در این چند سال می‌خواهند نهایت التذاذ را ببرند. تصوّر نکنید کسانی که در دنیا برای مثلاً رسیدن به ریاست جمهوری یا نیل به مقامات عالی تلاش می‌کنند، قصد خدمت دارند! خودشان هم مدّعی نیستند. خودِ آنها هم این ادّعا را ندارند و معتقدند حالا که ما توانستیم به این سِمَت برسیم، باید از التذاذاتش استفاده کنیم. همانی که امیرالمؤمنین، علیه‏السّلام، به عامل خود فرمود که «این‏طور نباش و دنیا را و حکم را برای خودت طعمه ندان»، اینها طعمه می‌دانند. دنیا برای اینها طعمه‏ای است که وقتی به آن رسیدند، باید با چنگ و دندان از آن بهره برداری کنند و التذاذ ببرند. از پولش، از قدرتش، از نفوذش، از تسهیلاتش، از امکاناتش، حداکثر بهره را ببرند و بخورند و به نزدیکان و دوستان خودشان بخورانند.

این، عرف دنیاست. امّا در جمهوری اسلامی چه؟ در این‏جا این مسائل باید به چشم یک مسئولیت و وظیفه محض تلقّی شود. به عنوان یک کار تلقی شود؛ کاری که سخت است و هرچه بالاتر می‌رود سخت‏تر هم می‌شود. باید به عنوان یک مسئولیت و یک تعهّد به آن نگریسته شود. نه این‏که وقتی امکانات پیدا کردیم، آن را برای تهیه لوازم رفاه شخصی، تشریفات، اسرافها و تجمّلات و غیره، بهترین فرصتها تلقّی کنیم. چه نمایندگی مجلس باشد، چه سِمَتی در دستگاههای عالی دولتی باشد، چه مسئولیتهای بالای نظامی باشد، چه مسئولیتهای بالای قضایی باشد، تفاوت نمی‌کند. نباید به این امکانات به عنوان یک طعمه و یک غنیمت نگاه شود و بگوییم: «حالا که رسیدیم، پس دیگر بهره‏برداری کنیم!» همه چیز باید از روی حق، از روی حساب و با روحیه بی‏اعتنایی به زخارف دنیا باشد. اگر چنین شد، راه و حرکت را آسان خواهد کرد.

۱۷/۱۰/۱۳۷۱

بیانات مقام معظم رهبری در دیدار کارگزاران و قشرهای مختلف مردم، در روز ولادت حضرت امیرالمؤمنین علیه‏السّلام‏