گزارشی از آغاز پروژه «گريه و زاري»زود هنگام دولت يازدهم:

كف بي‌جا!

پایگاه خبری انصارحزب الله - دوشنبه ۲۲ مهرماه سال جاري «حسن روحاني» كه براي شركت در مراسمي به نام آغاز سال تحصيلي دانشگاه‌ها، مراکز پژوهشي و فناوري به دانشگاه تهران رفته بود در پايان فرمايشاتش خطاب به حضار گفت: «دولت در شرايطي کار خود را آغاز کرده است که با خزانه خالي و با انبوهي از بدهکاري مواجه بوده است. در همين حين حضار كه معلوم نيست از كجاي سخنان رئيس جمهور يازدهم به وجد آمده بودند شروع به كف زدن و سوت كشيدن مي‌كنند كه «حسن روحاني» در پاسخ به اين تشويق بي‌معني و بي‌مسما مي‌گويد: «البته اينجا خيلي جاي کف زدن نيست، معني اين تشويق را مي‌دانم چيست و آن اينکه شما در دلتان با ما همراهيد.»

گفت‌وگوي صندوق‌ها!

وي در توضيح تكميلي اين فرمايشات پاياني افزود: «در گزارش هفته گذشته يک صندوق در دولت اعلام کرد که بيش از ۵۰ هزار ميليارد تومان از دولت طلبکار است. اين فقط يک صندوق است و همانجا مسئول صندوق ديگري گفت، صندوق ما بيش از اين از دولت طلب دارد. اين ۱۰۰ هزار ميليارد تومان يک گوشه‌اي از بدهکاري‌هاي دولت است. اما دولت با اميد، اعتماد، عقلانيت، تدبير و کليد همت شما، فرهيختگان، انديشمندان، با استقامت ملت ايران به تعبير مقام معظم رهبري از اين پيچ به خوبي عبور خواهد کرد.»

مزدورهايي كه آبروي صاحب عزا را بردند!

به نظر مي‌رسد بايد به تحليل وقايع رخ‌داده در بخش پایاني مراسم آغاز سال تحصيلي دانشگاه‌ها، مراکز پژوهشي و فناوري در دانشگاه تهران پرداخت و پاسخ هر بخش را به تفكيك داد.

۱- هنوز ۸۰ روز از آغاز دولت يازدهم نگذشته حسن روحاني «گريه و زاري» را آغاز كرده است.
۲- عده‌اي كه معلوم نيست چرا؟! اما براي گريه و زاري رئيس جمهور «كف و سوت» زدند!

خب! به نظر مي‌رسد بايد اقدام به ارائه تحليل معكوس نموده و ابتدا تكليف جريان «كف و سوت» را مشخص كنيم و بعد برويم سر اصل مطلب!

لابد مخاطبان يالثارات هم مثل نگارنده اين نوشتار با وصف سناريوي بالا به ياد فيلم‌هاي كمدي افتاده‌اند كه عده‌اي مزدور گريه كن در آن اجير مي‌شوند تا در مراسم ختم يك «ميت»، توي سر و مغز خودشان بزنند و مجلس را گرم كنند و بالاخره براي صاحب عزا آبرو بخرند و...

حكايت كار اين بيچاره‌هايي هم كه وسط سخنان رئيس‌ جمهور محترم «خيت» كاشته‌اند،حكايت سياهي لشكرهاي همان فيلم‌هاي كمدي است كه اجير شده بودند تا«گریه وزاری»کنند، اینها هم گویی اجیر شده بودند تا مجلس را با «كف و سوت» گرم كنند غافل از اينكه صاحب مجلس دارد حرف گريه‌دار مي‌زند و اين بیچاره‌ها حاليشان نيست چه غلطي مي‌كنند و در نتيجه آبروي صاحب مجلس را بردند!

و نتيجه اخلاقي اينكه:
امان از روزي كه خدا بخواهد كسي را ضايع كند! همه چيز هم جور باشد بالاخره يك افتضاحي از لابلاي مكر حساب شده آدمها بيرون مي‌زند و كاسه و كوزه را به هم مي‌ريزد.

خزانه خالي است/خزانه خالي نيست

پس از اين توضيح بهتر است به اصل مطلب بپردازيم! يعني همان «گريه و زاري» درباره «خزانه خالي» و...در اين راستا ۲ مسئله بدين شرح قابل بررسي است:
۱- خزانه آن طور كه حسن روحاني ادعا كرده خالي نيست.
۲- خزانه آن طور كه حسن روحاني ادعا كرده خالي است.

بنابراين به نظر مي‌رسد براي بررسي اين دو فرضيه بايد به بررسي صحت ادعاي حسن روحاني پرداخت كه البته «محمدكاظم انبارلويي» در سرمقاله روزنامه رسالت مورخ ۲۵ مهرماه، زحمت اين كار را كشيده و خطاب به رئيس جمهور يازدهم نوشته است: «وقتي كه آقاي روحاني مي‌گويد خزانه خالي است اين خلاء را لابد طي گزارشي از مديران فوق گرفته است؛ آيا در صحت اين گزارش‌ها انديشيده است؟

مگر همين چند روز پيش نبود كه معاونت مالياتي وزارت اقتصاد و دارايي طي مصاحبه‌اي ماليات اخذ شده از موديان را در شش ماهه اول سال بالاتر از پيش‌بيني بودجه اعلام كرد‌؟مگر خزانه محل تمركز وجوه مالياتي نيست پس حداقل حساب درآمدهاي مالياتي خالي نيست! همين چند روز پيش بود در جلسه معارفه رئيس صندوق توسعه ملي اعلام شد صندوق را با ۵۴ ميليارد دلار ارز تحويل مسئول جديد دادند.

چرا خزانه خالي نيست؟

حساب درآمد حاصل از جرائم و خسارات هم بحمدالله هر سال بيش از سال قبل است و خالي نيست. اگر بخواهيم هر يك از حساب‌ها را مرور كنيم وضع همين طور است هيچ حسابي از دريافت‌هاي دولت خالي نيست. يكي از رديف‌هاي درآمدي دولت بر حسب تعريف ماده ۱۰ قانون محاسبات سود سهام شركت‌هاي دولتي است. بي‌ترديد آقاي روحاني نمي‌توانند ادعا كنند كه همه شركت‌هاي دولتي زيان‌ده هستند و وجهي از بابت سود شركت‌هاي دولتي به خزانه واريز نمي‌شود. پس اين حساب هم خالي نيست.

يكي از همين شركت‌هاي دولتي شركت ملي نفت ايران است كه سومين شركت نفتي جهان است.حداقل، سود اين شركت بايد خزانه را از خالي بودن نجات دهد. بيش از يك هزار ميليارد دلار توليد ناخالص ملي كشور است، معمولا در كشورهاي جهان بيش از۲۰ تا ۳۰ درصد توليد ناخالص ملي، دولت‌ها ماليات كسب مي‌كنند.

اگر آقاي روحاني كه مورد حمايت همه جناح‌هاي كشور هستند ۱۰درصد توليد ناخالص ملي را به عنوان ماليات از مردم بگيرد ديگر نمي‌تواند غم و غصه خالي بودن خزانه را بخورد. مطابق قانون هدفمندي يارانه‌ها قرار بوده شركت ملي نفت، نفت خام را زير ۵درصد فوب خليج فارس به پخش و پالايش بفروشد و از اين طريق پرداخت‌هاي اين قانون شامل پرداخت‌هاي نقدي و حمايت از توليد و نيز حمايت از خدمات اجتماعي را عملياتي كند.

آقاي روحاني اگر همين مبلغ را در خزانه احيا كند نمي‌تواند مدعي باشد خزانه خالي است.اكنون روزي نزديك دو ميليون بشكه نفت در داخل تحويل پالايشگاه‌ها مي‌شود با قيمتهاي جهاني كه امروز نفت دارد دولت نمي‌تواند مشكل پرداخت يارانه‌ها را داشته باشد.

روحاني و تشويش اذهان

اما سوال اين است كه آقاي زنگنه به تعهدات خود در مورد فروش نفت در داخل و فروش نفت به خارج و نيز تعهدات بودجه‌اي وزارت نفت عمل مي‌كند؟ سابقه او در دولت اصلاحات نشان مي‌دهد كه او در انجام تعهدات كوتاهي‌هاي زيادي دارد. در اصل ۴۵ قانون اساسي يك رديف نجومي درآمدي تحت عنوان انفال براي درآمدهاي دولت پيش‌بيني شده است، بايد ديد اصلا چنين رديف درآمدي در بودجه وجود دارد؟

دولت‌هاي پيشين كه از اين درآمد چشم‌پوشي كرده‌اند آيا دولت تدبير و اميد براي احياي اين رديف درآمدي نجومي در بودجه سال ۹۳ كاري خواهد كرد؟ متاسفم از اينكه آقاي روحاني در نقد دولت گذشته راه افراط مي‌رود و مطالبي مي‌گويد كه جنبه تشويش اذهان عمومي دارد!

كدام ۲ صندوق؟

آقاي روحاني خطاب به دانشجويان مي‌گويد: «يك صندوق اعلام كرده است كه بيش از ۵۰ هزار ميليارد از دولت طلب دارد اين فقط يك صندوق است در همان زمان صندوق ديگري نيز اعلام كرده است ما بيش از اين از دولت طلب داريم.»

نام اين دو صندوق چيست؟، مطالبات آن كدام است؟ چه مقدار از مطالبات اين صندوق مربوط به دولت اصلاحات و سازندگي و چه مقدار مربوط به دولت آقاي احمدي‌نژاد است؟ مطالبات دولت از اين صندوق‌ها چيست؟ كجا اين محاسبات صورت گرفته است؟ چرا اطلاعات كافي در اختيار مخاطب قرار نمي‌گيرد؟ طرح اين مسائل فقط ارزش يك ميتينگ سياسي براي ملكوك كردن دولت گذشته و سرپوش نهادن روي ضعف و ناكارآمدي دولت كنوني را دارد.

وقتي آبروداري مي‌كرديم...

فقط همين قدر بگويم در پايان جنگ با آن كه خزانه كشور خالي بود و درآمد نفت ۵ميليارد دلارهم نبود آبروداري كرديم، حرفي نزديم. حالا كه دولت صاحب ميلياردها دلار ذخاير طلا در بانك مركزي است و در صندوق توسعه ملي هم بيش از ۵۰ ميليارد دلار پول نقد دارد و كشور در حالت طبيعي دارد اداره مي‌شود و بازارهاي ايران و بورس بانشاط‌ترين ايام خود را مي‌گذراند. نبايد رئيس دولت بدون اطلاع از اين همه ظرفيت، چيزي را بگويد كه با يك حساب سرانگشتي كه در مقاله به آن اشاره كردم خالي از واقعيت است؛ قرار بود اين دولت، دولت راستگويان باشد.

اگر خزانه خالي است پس مملكت ۶ ماه گذشته چطور اداره شده؟

اينكه گفته شود خزانه كشور خالي است مفهوم آن اين است كه خزانه دخلي از باب درآمد عمومي، درآمد دارايي‌هاي سرمايه‌اي و درآمد دارايي‌هاي مالي ندارد، پس مملكت در اين ۶ ماه چگونه اداره مي‌شده است! وقتي دخل مملكت صفر است پس مخارج مملكت را در اين ۶ ماه فرشتگان تامين كرده‌اند؟! در اين مدت حتي يك ريال از پرداخت‌هاي جاري دولت متوقف نبوده است، اين پرداخت‌ها با كدام دريافت‌ها انجام مي‌شود؟ نمي‌دانم عهد آقاي روحاني با مردم چه شد و اين حرفها چه نسبتي با دولت راستگويان دارد.

سخن آخر اينكه طبق ماده ۳۷ قانون محاسبات عمومي مسئوليت حصول صحيح و به موقع درآمدها برعهده بالاترين مقام مسئول در وزارتخانه‌هاست. اگر وزراي هفده‌گانه قادر به ايفاي چنين مسئوليتي نيستند و صلاحيت حضور در اين منصب و مسند را ندارند چرا آقاي روحاني با هزار دليل آنها را به مجلس معرفي كرد؟!»

خودمان را جاي روحاني بگذاريم!

سرمقاله ۲۵ مهرماه روزنامه رسالت ارزش بازنشر در يالثارات را داشت چون «محمدكاظم انبارلويي» در خلال آن به خوبي تكليف ادعاي حسن روحاني را مشخص ساخت! اما بياييد خود را جاي حسن روحاني هم بگذاريم!

فرض محال كه محال نيست! بياييد چشمهايمان را روي هم بگذاريم و ادعاي حسن روحاني را حمل بر صحبت کنیم که دولت قبلي يك خزانه خالي را براي رئيس جمهور يازدهم به ارث گذاشته است، اما آيا حسن روحاني وقتي روز ۷ خرداد از رسانه ملي خطاب به مردم، وعده مي‌داد ۱۰۰روزه مشكلات مردم را مرتفع خواهد كرد نمي‌دانست كه با يك خزانه خالي روبروست؟ بنابراين سوال، ۲ فرض ديگر به شرح زير مطرح است:
مي دانسته!

۱-حسن روحاني مي‌دانسته كه آقاي احمدي‌نژاد خزانه خالي را تحويل او مي‌دهد و وي نمي‌تواند در عرض ۱۰۰روز مشكلات اقتصادي كشور را رفع و رجوع كند و بدين ترتيب با عرض شرمندگي بايد گفت كه متاسفانه ايشان تحت تاثير شرايط خاص رقابت‌هاي انتخاباتي قرار گرفته و براي اينكه يك سرو گردن از بقيه نامزد‌ها بلندتر باشد براساس قانون «از اين ستون به آن ستون فرج است» به مردم وعده بي‌محل داده يا به عبارتي دروغ گفته است.

نمي‌دانسته!

۲- يك احتمال ديگر هم وجود دارد وآن اينكه حسن روحاني در آن دوران با دست يازيدن به اطلاعات ضد و نقيض و در شرايطي كه نمي‌دانسته دقيقا چه خبر است، به قانون احتمالات متوسل شده بوده و به قول خودمان «الابختكي» يك وعده ۱۰۰روزه به مردم داده و حالا هم كه به سررسيد نزديك مي‌شويم، سرهمه به تلفن اوباما و نظرسنجي براي رابطه با آمريكا گرم است و برخي روزنامه‌هاي اصلاح‌طلب هم «تاكتيك پدرسوختگي» را عوض كرده و به جاي انتشار پي‌درپي جداول مقايسه‌اي قيمت كالاهاي اساسي در حال هيپنوتيزم افكار عمومي هستند تا مثلا يادشان برود كه هركيلو مرغ الان ۷۵۰۰ تومان است و قرار است تا ۱۰ هزار تومان هم برسد «و قس علي هذا».

آقاياني هم كه در تلويزيون به عنوان نامزد ظاهر مي‌شوند...

«آقاياني هم كه در تلويزيون به عنوان نامزد ظاهر مي‌شوند و حرف مي‌زنند، وظايف سنگيني دارند؛ آنها هم بايد مراقب باشند. حرفي كه از دهان انسان خارج مي‌شود، بايد واقعي، صميمي، متكي به اطلاعات درست و برآمده‌ از زبان صادق و راستگو باشد. اينجور نباشد كه حالا براي اينكه توجه مردم را جلب كنيم، هرچه به دهانمان آمد، بگوييم؛ اينها را بايد مراقبت كنند. نامزدها كاري كه مي‌دانند درست است، مي‌توانند انجام دهند، آن را بگويند - حالا به عنوان وعده، به عنوان برنامه، به عنوان هرچه - سعي كنند مردم را با واقعيت مواجه كنند؛ هم واقعيت اوضاع، هم واقعيت خودشان. اگر اين شد، خدا بركت خواهد داد؛ اگر اين شد، خداي متعال كمك خواهد كرد؛ چون كارها دست خدا است، همه چيز به اراده‌ي الهي برميگردد؛ «كلّ اليه راجعون»، «ازمّة الأمور طرّا بيده / و الكلّ مستمدّة من مدده».»

طيفي از اتهامات روحاني

هرچند نصايح فوق كه بخشي از فرمايشات مقام معظم رهبري در هشتم خرداد سال جاري است يك روز پس از وعده ۱۰۰ روزه حسن روحاني خطاب به نامزدهاي رياست جمهوري يازدهم ادا شده اما اين ادعا كه حسن روحاني را مي‌توان از طيف مخاطبان اين نصايح خارج ساخت بي‌معني است و با استناد به همين نصايح مي‌توان طيفي از اتهامات زير را متوجه وي ساخت كه بايد نسبت به رفع آن اقدام نموده وبه مردم پاسخگو باشد.

۱- دروغگويي
۲- سخن گفتن براساس اطلاعات ناكافي و نادرست
۳- دادن وعده بي‌محل و غير واقعي

هنوز چيزي نشده يارانه بي‌يارانه!

هنوز چيزي نشده وضع دولت آنقدر خراب است كه شب «گريه و زاري» روحاني در دانشگاه تهران، محمدباقر نوبخت سخنگوي خوش‌تيپ دولت نيز ساز قطع پرداخت كل يارانه‌ها را كوك كرد و در پاسخ به اين سوال كه «آيا پرداخت يارانه به همه مردم قطع خواهد شد؟»، گفت:«ما چنين اعتقادي نداريم و افرادي که نياز به ياري دارند و ضعفهايي دارند بايد مورد حمايت و تحت پوشش دريافت يارانه قرار بگيرند. اما به جاي پرداخت يارانه ۴۴ هزار توماني مي‌توان به مردم سهام داد تا اين پول به سمت پس‌انداز پيش رود. البته به مردم اطمينان مي‌دهم که دولت تدبير و اميد قبل از هر تصميمي، شرايط کشور را به خوبي مي‌سنجد و در همکاري با مجلس مي‌کوشد که کمترين آسيب به کشور وارد شود.»

سناريوي ديگر

در زمان انتشار گزارش يالثارات، ۱۸ روز از مهلت ۱۰۰ روزه حسن روحاني باقي مانده (با احتساب از روز تحليف) و دولت وي تمام همّ و غمش را صرف انجام مذاكرات محرمانه با ۱+۵ كرده و ترجيح داده تا از همين حالا و پيشاپيش سناريوي ديگري را آغاز كند.
در اين رابطه «جواد کريمي قدوسي»، عضو کميسيون امنيت ملي و سياست خارجي مجلس در گفت‌ و گو با شماره ۶۹۷ هفته نامه «پرتو سخن» و در حالي كه با استناد به گزارش‌هاي بسيار دقيق کارشناسي و جلسات غير علني، حداکثر ۲۰ درصد مشكلات اقتصادي كشور را ناشي از تحريم‌ها و ۸۰ درصد ديگر را ناشي از مسائل داخلي قلمداد مي‌كند، در پاسخ به اين سوال كه آيا دولت در همين مدت چند ماه، توان داخلي‌ خودش را براي حل مشکلات اقتصادي متمرکز کرده است؟ مي‌گويد: «بر اساس آنچه در افکار عمومي مشاهده مي‌شود، خير. اگر فضاي رسانه، فضاي بخش‌هاي داخلي و مسائل مربوط به تشکيل دولت و بعد از آن را ببينيم، ۸۰ درصد وقت ما را مسأله مذاکره با امريکا و ديدار مقامات دو کشور و بحث غني‌سازي و مسائل مختلف که البته چارچوب آن روشن نيست گرفته و در اين دولت، نگاه به بيرون خيلي قوي‌تر از نگاه به داخل است، درحالي که شرايط براي اقدامات اساسي در داخل، مناسب است. زيرا التهاب‌هاي ناشي از رقابت‌هاي انتخاباتي با برگزاري انتخابات فروکش کرده و همه جريان‌ها اعلام آمادگي کرده‌اند تا دولت را کمک کنند. انتظار اين است همان‌طور که مقام معظم رهبري توصيه فرموده‌اند، دولت اميدش را براي حل مشکلات به بيرون معطوف نکند و از ظرفيت داخلي که همچنان معطل باقي مانده بهره گيرد و استحکام اقتصاد را مبتني بر تفکر اقتصاد مقاومتي پايه‌گذاري کند.

اما متأسفانه خيلي از وزرا هنوز وقتي مشکلات را تبيين مي‌کنند، بلافاصله بحث تحريم‌ها را در ادامه صحبت‌شان مي‌آورند و ادعا مي‌کنند که مشکلات، همه ناشي از تحريم‌‌ها است! در واقع زمينه را براي اين ادعا آماده مي‌کنند که تا با امريکا کنار نياييم و تحريم‌ها برداشته نشود، مشکلات حل نمي‌شود! در حالي که اين ادعا واقعيت ندارد و مردم متوجه هستند. ملت انتظار دارند تا دولت به وعده خود مبني بر اين که مشکلات اساسي مردم را در مدت۱۰۰ روز حل خواهد کرد جامه عمل بپوشاند و در اين وقت باقيمانده بسته جامعي از سياست‌هاي اقتصادي و همت خود را بر مسائل اقتصادي، اشتغال، ارز، تورم، بودجه سال ۹۳، و بودجه ۹۲ که الان با اصلاحاتي در راه است، معطوف کند و توان مجلس را هم در اين زمينه به کار گيرد تا بتوان گام‌هاي خوبي را در اين زمينه برداشت.»

شش ماه آينده

اما هدف از سناريوي فوق كه براي فرار از پاسخگويي به مردم چيده شده داراي جزئياتي است كه «كريمي قدوسي» درباره آن به «پرتو سخن» مي‌گويد:«آن‌ها از ميزان توانايي افرادي که امروز در بعضي از مصادر امور قرار گرفته‌اند، اطلاع دارند و به قول خودشان اگر تا ۶ ماه ديگر آقاي روحاني نتواند بحث مذاکره با غرب و کارهايي را که وعده داده، محقق ‌کند، همه مردم را از دست مي‌دهد. لذا پيش‌دستي مي‌کنند و به سياه‌نمايي دست مي‌زنند، تا اگر دولت موفق نشد، اين عدم موفقيت را متصل کنند به آن‌چه از دولت قبل به ارث گرفته‌اند در اين قضايا. البته تکيه کلام اين‌ها در تمام صحبت‌هايشان در گذشته اين بود که بيشتر مشکلات ناشي از مديريت است و مديريت دولت نهم و دهم کشور را به بن‌بست کشانده! اين مديريت امروز در اختيار شماست و همه ما مي‌خواهيم که دولت موفق بشود.»



منبع:هفته نامه یالثارات الحسین(ع)