دولت بر سر دوراهی: اطاعت از رهبری در عمل یا سخن؟!

ساخت وبلاگ

پایگاه عدالت خواهان گلستان "برخی مسئولان که تاقبل از رسیدن به مقام های بالای ریاستی خود یکی از حامیان پروپاقرص ولایت فقیه هستند، متاسفانه در ایام ریاست، بعضا در عمل دچار غفلت و تناقض رفتاری می شوند.

براساس این گزارش، مهمترین ارکان پایداری، پیشرفت و قدرت انقلاب اسلامی به دو مولفه امت و امام بازمی گردد، دو عاملی که همترازی آنها می تواند ایران اسلامی را به بالاترین قله ها نزدیک کند و کاهش نفوذ و همراهی هرکدامشان موجب تضعیف این ملک و مملکت خواهد شد.

از آنجایی که در کشور پهناور و عزیز ما نظام مقدس اسلامی مستقر است، طبق قانون اساسی و عقل و شرع، مشروعیت مسئولان از ولایت فقیه نشات می گیرد اما جدای از این، محبوبیت آنها نزد مردم نیز براساس میزان قرابت آنها به ولی فقیه متغیر است.



در تاریخ 35 ساله ی انقلاب اسلامی، چه بسیار مسئولان رده بالایی که بعضا در ابتدای کار با رای بسیار بالا از مردم بر مسند قدرت نشستند اما به محض جدایی آنها از خط ولایت، از طرف همان مردم مورد سرزنش قرار گرفته و نهایتا منزوی شدند.

اما نحوه ی تعامل ولایت فقیه با دولت ها، به ویژه روسای جمهوری، نیز در انقلاب اسلامی، به ویژه در دوران پس از رحلت امام خمینی(ره) جالب و قابل تامل است براین اساس که، مقام ولایت و شخص ولی فقیه، به جهت دوراندیشی، بصیرت، نگاه پدرانه و آن وظیفه ی هدایتی که در قبال امت و جامعه ی اسلامی برعهده دارد، همیشه کوشیده است تا از دولت ها حمایت کند و این حمایت، حتی در برخی مواقع برای نیروهای انقلابی و حزب اللهی به عنوان یک ترمز قلمداد شده، اما ایشان، در اولویت بندی مسایل، دفاع از کلیات دولت ها را به عنوان یک اصل موردنظر قرار داده اند و به جز مواردی نادر که خطر انحراف را در مسیر انقلاب احساس کرده اند، در بقیه ی امور، امت و سایر مسئولان را به همراهی با مدیران اجرایی که در وسط میدان کار و فعالیت مشغول خدمت هستند، توصیه کرده اند.

البته همزمان با این توصیه ی به همراهی و همکاری، رهنمودهای لازم جهت هرچه بهترشدن نحوه ی خدمت رسانی به مردم نیز از تاکیدات دایمی معظم له بوده است.

در طرف مقابل اما با عرض تاسف برخی نگرانی های همیشگی وجود داشته است. علیرغم اینکه همه ی روسای جمهوری در مقام کلام خود را مطیع و رهرو منویات ولایت مطلقه فقیه معرفی می کنند اما در هنگام عمل، برخی مسایل رخ می دهد که جای تامل دارد.

برای ورود مصداقی به این مقوله، از دوران ریاست جمهوری فردی که دوران سیاه فرهنگی موسوم به اصلاحات را سپری کرد و امروز جزو سران فتنه معرفی می شود، عبور می کنیم اما در دوران 8 ساله ی ریاست جمهوری دکتر محمود احمدی نژاد، فراز و فرودهایی را در این زمینه شاهد بودیم که به ویژه در دو سال پایانی، موجبات تاسف نیروهای انقلابی را منجر شد.

ماجرای معاون اولی مشایی در دولت و جریان 11 روز خانه نشینی و همچنین مسایل مربوط به افشاگری های روز سیاه در مجلس جزو مواردی هستند که در تمامی آنها، ولی فقیه با نظر هوشمندانه از انحراف در مسیر انقلاب جلوگیری به عمل آوردند اما با عدم اجرای توصیه ها و حتی نامه های محرمانه ایشان، حضرتشان به صورت آشکارا اقدام به تذکر علنی نسبت به رییس جمهور کردند.

احمدی نژاد نیز اگرچه در همه ی موارد فوق و پس از اطلاع عمومی از شرح ماوقع، در مقام سخن خود را مطیع و رهرو رهبری معرفی کرد اما کدام فرد مومن و ولایی نسبت به نحوه ی رفتار و اقدام وی در مقام اجرا در موارد فوق اعلام رضایت نمود؟

اتفاقات فوق در شرایطی بود که رهبری معظم تا آخرین ساعات فعالیت دولت دهم و حتی در آخرین دیدار کابینه احمدی نژاد با ایشان، باز هم از قاطبه ی فعالیت های آن و کلیات دولت دفاع کردند و الگویی بی بدیل از یک رفتار پدرانه را به تصویر کشیدند.

در دولت یازدهم نیز طی 100 روز اخیر چنین اتفاقی افتاده است و البته آرزوی همه ی دلسوزان کشور و نظام این است که این دولت، با عبرت از همه ی دولت های قبلی، بیشتر از آنکه کلامی رهرو رهبری باشد، به صورت اجرایی منویات ایشان را مورد پیگیری قرار دهد.

شیخ حسن روحانی به عنوان رییس دولت یازدهم که با رای 18 میلیونی اما با حد نصاب 0/7 درصد بیشتر از نصف آرای رای دهندگان به کرسی ریاست رسید، از همان ابتدای کار مورد حمایت ولایت فقیه قرار گرفت.

این حمایت حتی در زمانی که اقدامات نابجای نیویورک به وقوع پیوست و برخی مسایل نگران کننده درباره ی مذاکرات محرمانه ژنو و برخی شایعات دیگر مطرح شد، ادامه پیدا کرد تا جایی که در روز 12 آبان 1392، امام خامنه ای در نطق خود، که مانند همیشه انقلابی و به دور از محافظه کاری های دیپلماتی بود، از اعتماد خود به فرزندانشان در عرصه ی دیپلماسی خبر دادند اما تذکرات جدی و نظراتشان را نیز به همان صراحت مطرح کردند.

ایشان فرمودند که به این مذاکرات خوش بین نیستند؛ بیان داشتند که ده سال قبل نیز در جریان برخی مذاکرات، که از قضا مسئول آن مذاکرات شخص روحانی بود، برخی عقب نشینی ها صورت گرفت اما بعد همه فهمیدند که به طرف غربی نمی توان امید بست؛ حضرت آقا گفتند که به جای امید بستن به طرف های خارجی به توانمندی های داخلی تکیه کنند؛ معظم له از ریشه های تاریخی و حقیقی دشمنی استکبار به رهبری آمریکا با ملت ایران نکات مهمی را مطرح کردند و بسیاری موارد دیگر که عموم مردم آنها را چندین بار مورد مطالعه قرار داده اند.

همچنین حضرت آقا بارها و بارها بر رفع مشکلات معیشتی و اقتصادی مردم تاکید کرده اند و حتی سال جاری را سال حماسه اقتصادی نام نهادند. ایشان در گذشته یکی از مهمترین مبارزات با آمریکا و استکبار را در کار و فعالیت و برطرف کردن مشکلات ملت دانستند و در 100 روز اخیر نیز، بارها و بارها نسبت به این دغدغه ی امت، واکنش نشان دادند.

اینک، دولت یازدهم و رییس آن در بوته ی آزمایش بزرگ قرار گرفته اند و می توانند یکی از این دو راه انتخاب کنند: راه اول، با توجه به فن بیان و سخنان خطابه وار رییس جمهور، تنها به اعلام کلامی و ظاهری اطاعت از توصیه های رهبری معظم بسنده کنند؛ راه دوم، علاوه بر اعلام کلامی، در مقام اجرا و عمل نیز رهنمودهای ولی فقیه را نصب العین رفتار و کردار خود قرار دهند.

اگر دولت به راه اول بسنده کند، طبیعتا آینده ی آن چیزی بهتر از دولت های قبلی نخواهد بود با این تفاوت که هرکدام از روسای جمهور قبلی با میزان محبوبیت به مراتب بالاتر و حد نصاب رای چشمگیر به قدرت رسیده بودند اما در این دولت این مساله متفاوت است؛ و اگر راه دوم به عنوان نقشه ی راه دولت موردتوجه قرار گیرد، قطعا هم میزان وحدت ملی و حمایت های عمومی و مردمی از دولت و رییس آن افزایش می یابد و هم درصد موفقیت آنها در عرصه های مختلف و سخت داخلی و خارجی به صورت صعودی بالا خواهد رفت.

نکته ی پایانی آنکه ولایت همیشه ماندگار است و دولت ها در حال آمدورفت هستند، محبوبترین و ماندگارترین دولت ها و روسایشان آنانی بوده و خواهند بود که نعل بالنعل، پشت سر رهبری حرکت کردند و بیش از کلام و سخن، در عمل دولت ولایی گرفتند. چنین باد

 

دانلود...
ما را در سایت دانلود دنبال می کنید

برچسب : دولت , احمدی نژاد , روحانی , ولایت فقیه , امام خامنه ای, نویسنده : بهمن khoondel بازدید : 633 تاريخ : پنجشنبه 16 آبان 1392 ساعت: 17:53