آیا دولت فقط وزارت امور خارجه است؟

پایگاه عدالت خواهان گلستان "، از آغاز فعالیت دولت یازدهم و با رونمایی از افرادی که جهت حضور در دولت صورت گرفت، تحلیلگران سیاسی این دولت را دولتی امنیتی- دیپلماسی معرفی کردند.

براساس این گزارش، تعداد قابل توجهی از اعضای فعال در دولت و کابینه را افرادی با سابقه امنیتی تشکیل می دهند و همزمان، بخش قابل توجه دیگری نیز دارای سوابق دیپلماسی هستند که شخص رییس دولت، هردوی آنها را همزمان داراست.

باتوجه به عملکرد 100 روزه دولت یازدهم که به نوعی تعبیر همان گمانه زنی ها بود، بیشترین توجه دولتمردان به مقوله دیپلماسی معطوف شده و تایید این مطلب، همان سخن روحانی است که در ابتدای این مطلب نیز به آن اشاره شده است.

جدای از آنکه آیا این حجم توجه به بحث دیپلماسی ضرورت دارد یا خیر و آیا با این همه زمان و انرژی که برای آن مصرف شده، نتایج ولو حداقلی برای دولت و کشور به ارمغان آورده یا نه، نکته ی مهمتری که باید به آن پرداخت، عدم اعلام برنامه ای جامع و دقیق در سایر حوزه های مربوط به دولت است.

در واقع به نظر می رسد به جهت یک برداشت اشتباه که کلید همه ی مشکلات را در مسایل خارجی باید جستجو کرد، سایر بخش ها و حوزه های مهم دولت به نوعی تحت تاثیر حوزه سیاست های خارجی قرار گرفته است.

به راحتی می توان مدعی این نکته شد که مردم طی 100 روز فعالیت دولت یازدهم در مباحث داخلی جز برخی تناقض گویی ها از سوی تیم اقتصادی دولت، برخی سخنان عجیب مانند آنچه پیرامون نرخ ارز گفته شد و نیز بحث قیمت خودرو، قلع و قمع مدیران که عدد آن از 1000 فراتر رفته است و... و همچنین تداوم سیاه نمایی از عملکرد دولت گذشته، نکته ی پررنگ و حایز اهمیت دیگری را شاهد نبوده اند.

این اتفاق برای دولتی که نامش را اعتدال گذارده و شعار تدبیر و امید را سرداده، چندان جالب توجه نیست. اصولا این همه توجه مفرط به سیاست خارجی و به موازات آن، عدم اعلام سیاست های دقیق اقتصادی- سیاسی در داخل بعد از گذشت 100 روز چگونه اعتدالی است؟

اگر دولتمردان از حصار رسانه های زنجیره ای و مجیزگویی که ظاهرا با "به به" و "چه چه" گفتن، نوعی تخریب برنامه ریزی شده علیه دولت را کلید زده اند، خارج و به میان مردم مراجعه کنند خواهند دید که امیدهای برانگیخته شده طی ماه های گذشته، در حال کمرنگ شدن است.

افکار عمومی امروز در حال رصدکردن فعالیت های خادمین خود هستند و مترصدند تا به سرعت نتیجه فعالیت ها را در زندگی روزمره ی خود مشاهده کنند اما هرچه بیشتر در خبرها کندوکاو می کنند و در بازار اقتصادی و سایر مقولات یومیه جستجو می کنند، کمتر به نتیجه دلخواه نزدیک می شوند.

براساس همان نقدپذیری که بارها و بارها از سوی دولتی ها مطرح شده و شایسته و بایسته نیز هست، از سر دلسوزی یادآوری می کنیم که دولت غیر از وزارت امورخارجه، وزارتخانه ها، سازمان ها و نهادهای دیگری هم دارد که تصمیمات بسیاری از آنها با زندگی مردم ارتباط مستقیم و حیاتی تری دارند.

اگر آقایان خود را مطیع و رهرو رهبری معظم می دانند که ان شاءالله اینچنین است، باید منویات ایشان را مورد پیگیری قرار دهند. ایشان بارها و بارها، از جمله در بیانات بسیار مهم 12 آبان، به مسئولان توصیه کرده اند که نگاهشان را به توانمندی های داخلی متمرکز کنند و راه حل مشکلات را در داخل مرزهای کشور جستجو کنند.

اینکه انرژی و توان اصلی دولت و حتی نظام صرف مذاکراتی شود که ولی امر مسلمین و عموم ملت نسبت به آن بدبین هستند، چه فایده ای برای مردم دارد؟ به فرمایش حضرت آقا، از این مذاکرات به اذن الله ضرری نمی کنیم چون اگر نتیجه ی دلخواه را داشته باشد که سود برده ایم و اگر به آن نتیجه نرسد، کمترین فایده اش این است که اصرارکنندگان به این مطلب می رسند که باید به داخل کشور تکیه کنند.

پس با این حساب، باید به اندازه ظرفیت سیاست خارجی به آن بها داد، نه کمتر و نه بیشتر.

سخنان وزرا راجع به مسکن مهر و عدم اعلام دقیق برنامه جایگزین برای آن، برای مردم قشر ضعیف نگرانی ایجاد کرده است.

اما و اگرهای یارانه نقدی که همچنان از سوی مسئولان دولتی مطرح می شود، ابهام دیگری است که در اذهان شکل گرفته است.

عدم اعلام پروژه های اقتصادی بزرگ که معمولا با روی کارآمدن دولت جدید براساس نگاه جدید و نو برنامه ریزی، اعلام و اجرایی می شود، تامل برانگیز شده است. به عبارت دیگر، موضوعات مهم دیگر به نوعی روند روتین و عادی خود را طی می کنند و تنها در برخی مسایل خاص، براساس تفاوت نگاه با دولت قبلی، اندکی دچار تغییرات شده اند که البته هنوز مشخص نیست آیا همین تغییرات جزیی رو به جلو بوده یا بازگشت به عقب محسوب می شود.

به همه ی اینها، برخی نگرانی ها از چگونگی مذاکره با طرف های غربی و امتیازات احتمالی که در جریان این مذاکرات قرار است از کیسه ملت داده شود و البته به جهت محرمانه دانستن بی مورد محتوای آن، از امتیازاتی که قرار است حاصل شود خبری نیست، را باید اضافه کرد.

یکی از سوالاتی که این روزها در محافل مختلف مطرح می شود این است که رییس دولت که معتقد به برداشتن گام به اندازه 500 روز در مدت 50 روز است، صادقانه و شفاف و با ارایه ی مستندات به مردم بگوید که ظرف 100 روز در مسایل داخلی چند گام برداشته است و اصولا آیا گامی برداشته شده یا خیر؟ به جهت آنکه برخی منتقدان معتقدند نه تنها گامی برداشته نشده، بلکه در امور داخلی طی مدت اخیر نوعی بازگشت به عقب را شاهد بوده ایم.

این عدم توازن میان مباحث خارجی و بین المللی و مسایل داخلی منجر به تکثر قدرت در یک بخش و غفلت از سایر بخش ها خواهد شد که در بلندمدت می تواند به فعالیت های دولت آسیب وارد کند.

مجددا توصیه می شود تصمیم گیران دولت و حلقه مشاوران و نزدیکان رییس جمهور به این مساله دقت کنند که دولت جدای از مقوله سیاست خارجی باید به وضعیت اقتصادی، سیاسی، فرهنگی، اجتماعی، امنیتی، امور جوانان و... نیز بپردازد و برای هرکدام از این مقولات، وزیر و وزارتخانه ای وجود دارد؛ دولت فقط وزارت امورخارجه ی تنها نیست.