پیام فارسی یک سفینه به موجودات فضایی+تصاویر

سفینه‌های کوچک «وویجر ۱ و ۲»  ( Voyager)حدود سی پنج سالی است که سفر به فضای بی‌کران را آغاز کرده‌اند. شاید بسیاری از شما آن زمان به دنیا نیامده یا کودکی خرد سال بوده‌اید ولی این سفینه همچنان با سرعتی سرسام آور مرزهای ناشناخته‌ای از کیهان را بروی بشر می‌گشاید.

سخنگوی ناسا هنگام پرتاب  «وویجر ۱ و ۲» گفت: این سفیه‌ها حامل پیام بشر ساکن زمین برای موجودات احتمالی در سایر سیاره می باشد. هنگامی که این سفینه با یک موجود هوشمند کیهانی برخورد کند پیام ضبط شده فونو گرافی دارد که حاوی صدا‌ها و مناظر زمین است. نشانه زمین در منظومه شمسی و فراز‌های از تمدن بشری را این سفینه‌ها با خود حمل می‌کنند. صدای کودک شیر خوار، تپش قلب و برخورد امواج با ساحل نیز از جمله صدا‌هایی است که در صفحه مسی ثبت صدای وویجر ضبط شده است. همچنین پیام سلام وویجر به ساکنان احتمالی کرات دیگر به ۵۵ زبان دنیا از جمله زبان فارسی است. پیام فارسی وویجر به شرح زیر است:

 «درود بر ساکنین ماورای آسمان‌ها. بنی آدم اعضای یک پیکرند * که در آفرینش ز یک گوهرند*چو عضوی بدرد آورد روزگار * دگر عضو‌ها را نماند قرار».

تصویری از دیسک کاوشگر «وویجر ۱»

 وویجر‌ها فقط وظیفه عرض سلام و خوش آمد گویی ساکنان کره زمین به موجودات فضایی را بر عهده ندارند بلکه در عمر بیش از سی ساله خود دستاورد‌های علمی بی‌نظیری برای بشر به ارمغان آوردند. یکی از این فضا پیما‌ها در سال ۱۹۷۹ یعنی ۳۴ سال پیش از کنار سیاره مشتری گذشت و سی و شش دقیقه به تصویر برداری از این سیاره پرداخت. کشف ده‌ها قمر از جمله دستاورد‌های دو سفینه وویجر بوده است.

عبدالرضا لاوری کار‌شناس نجوم در گفتگو با برنامه تا نیمروز اظهار داشت: بررسی ساختمان سیارات، اقمارآن‌ها، میدان مغناطیسی و میدان گرانشی آن‌ها و همچنین حلقه‌های ذحل و اورانوس از مهم‌ترین اندازه گیری‌هایی بوده که توسط این دو کاوشگر انجام شده است. وویجر۱ بیشتر مشتری و ذحل را مورد بررسی قرار داد و وویجر ۲ علاوه بر این دو سیاره نپون را نیز مورد بررسی قرارداد. کشف ۲۴ قمر ، کشف آتش فشان‌هایی برای این سیارات ، کشف آتش فشان‌های یخی در قمر نپتون و کشف تعداد زیادی حفره که در سطح اقمار سیارات به وجود آمده بود را می‌توان به عنوان نمونه ای از کشفیات بزرگ این سفینه‌ها نام برد.

تصویر تهیه شده توسط ناسا از «وویجر ۱» در حال ورود به مدار اورانوس

از دیگر دستاورد‌های این دو وویجر اندازه گیری میدان الکتریکی و میدان مغناطیسی ، اندازه گیری در زمینه امواج ماورای بنفش و فروسرخ و همچنین امواج رادیویی می‌باشد.

 یکی از دو وویجر هم اکنون در فاصله ۱۷ میلیارد کیلومتری کره زمین است و تنها آفریده غیر کیهانی و ساخته بشر است که به حاشیه منظومه شمسی رسیده است و می‌رود تا با گذشتن از منظومه شمسی وارد فضای بین ستاره‌ای شود.

اما دانشمندان چگونه متوجه خروج وویجر از منظومه شمسی می‌شوند. پرفسور ادوارد استون کار‌شناس ارشد این سفینه ها می‌گوید: ما مرز منظومه شمسی و ستاره‌های دیگر را می‌دانیم و این مرز از طریق جهت میدان مغناطیسی قابل تشخیص است چرا که با خروج از منظومه شمسی جهت میدان مغناطیسی یک دفعه تغیر می‌کند.