قدرت‌طلبی آفت دولت‌هاست

دولتی که در پی قدرت‌طلبی نباشد و در اندیشه خدمت باشد، دولتی موفق وتاثیرگذار خواهد بود و این فرایند خواهد توانست مشکلاتی که دامنگیر کشور شده است، حل کند.

یکی از آفاتی که همواره دولتها را تهدید می‌کند، کسب قدرت و قدرت‌طلبی و تمامیت‌خواهی است. این تمامیت‌خواهی و قدرت‌طلبی باعث می‌شود تا دولت حاکم در برخی موارد، از قوانین تخطی کند.

این معضل و مشکلات به گونه‌ای در دولت‌های گذشته دیده شده است. به طوری که در برخی موارد، چالش میان سه قوه را نیز سبب شده و در برخی از آنها، رهبری انقلاب با ورود به موضوع، به حل آن اختلاف و چالش پرداخته و از تشدید آن جلوگیری کرده است.

تنها راهکار جلوگیری از چنین رفتارهایی از سوی دولت‌ها، تمکین کردن و احترام گذاشتن به قانون است.

همواره قانون برای دولت و دیگر قوا و دستگاه‌ها باید فصل‌الخطاب باشد. رعایت چارچوب قانون از بسیاری اختلافات جلوگیری می‌کند و فضای سیاسی کشور هم در آرامش خواهد بود.

این موضوع برای آن مطرح می‌شود تا دولت آینده از این ابتلا دور باشد. توجه به نکات مفید دولت‌های گذشته و دوری از نکات غیرمفید آنها از توصیه‌های مهمی است که رهبر معظم انقلاب به آن تاکید داشته‌اند. یکی از نکاتی که دولت آینده می‌تواند به آن توجه داشته باشد، همان نکات و عملکرد نادرستی است که دولتهای پیشین دچار آن بودند و در پی آن قدرت‌طلبی و تمامیت‌خواهی سمی برای آنها شد تا، هم خود نتوانند در امور کشور آنگونه که باید کار کنند و هم دیگر دستگاه‌ها و قوا را درگیر آن ساختند.

برای جلوگیری از این اتفاق نامبارک، چینش کابینه‌ای کارآمد، کاربلد، متعهد و متخصص از آن رفتارها جلوگیری خواهد کرد.

اکنون که زمان معرفی کابینه دولت تدبیر و امید نزدیک است، بسیاری از افراد و شخصیت‌های گوناگون با طرز فکرهای خاص خود در این باره توصیه‌هایی می‌کنند که البته در حالت خوشبینانه آنها را باید از باب خیر و خیرخواهی تلقی کرد. اما دولت آینده و حتی دولت‌های گذشته هم در امر معرفی اعضای کابینه، مخیر بوده و خواهند بود.

این مجلس است که تشخیص خواهد داد وزیر معرفی شده آیا قابلیت رای اعتماد را دارد یا نه.
اما تجویز و دیکته کردن به دولت آینده برای معرفی وزرای خود در صورتی که حتی اگر بخشی از آن هم طبق نظرات ارائه شده باشد، در آینده نه چندان دور، چالش واختلافی را رقم خواهد زد.

تصور این که اگر وزیر معرفی شده از سوی هر شخصیت سیاسی و گروهی پس از تصدی وزارتخانه، عملکرد نامناسبی داشته باشد، چه هزینه‌ای را برنظام تحمیل خواهد کرد. همین گردش در کوتاه مدت وزیر به وزیر معرفی و رای اعتماد به وزیر تازه، تغییر و تحولات در مدیریت آن وزارتخانه به واسطه تغییر وزیر و بسیاری حاشیه‌ها و هزینه‌های دیگر، سرمایه‌های کلانی را از هر لحاظ خواهد سوزاند.

پس باید ضمن توجه به همه موارد قانونی در رای اعتماد به وزیر معرفی شده از سوی رئیس‌جمهوری منتخب، به این نکته توجه داشت که فردی به دولت آینده تحمیل نشود.

اگر کابینه به طور تمام و کمال از سوی رئیس‌جمهوری منتخب معرفی شود، اگر احتمالا وزیری هم پس از روی کار آمدن ضعف داشت، دیگر رئیس‌جمهوری این مساله را به گردن دیگران نمی‌تواند بیندازد و هزینه آن هم قطعا کمتر خواهد بود.

صاحب‌نظران، نمایندگان مجلس، گروه‌های سیاسی این فرصت را به دولت تدبیر و امید بدهند تا خود وزرای کابینه را معرفی کند.

دولت آینده نیز باید بتواند به دور از افراط و تفریط کابینه‌ای را تدارک ببیند که بتواند تعامل خوبی با دیگر قوا و دستگاه‌ها داشته باشد.