زنگ خطر جدی برای عدالت‎خواهان

به گزارش رجانيوز، "بیژن زنگنه" وزيري كه در کابینه‌های "میرحسین موسوی"، "اکبر هاشمی رفسنجانی" و "محمد خاتمی" حضور داشت، در زمان دولت روحاني نيز با اعتماد 160 نماينده دوباره به عرصه وزارت نفت برگشت اما اين بار با كارنامه‌اي پر از "شائبه و ابهام" كه در افكار عمومي عمومي به يادگار ماند و نمره مجلس را در آزمون تاریخی مبارزه با فساد منتشر كرد.

اما فراتر از رای اعتماد مجلس به زنگنه با وجود اتهاماتی كه از سوی مخالفان وی منتشر شد و رجانيوز در گزارشي با عنوان "کلید زاکانی در جعبه سیاه مافیای نفت" به آن پرداخت، منطق دفاع از وزير پيشنهادي نفت بود كه می تواند یک زنگ خطر جدی برای عدالتخواهان باشد.

"رضا عبداللهی" نمانيده مردم ماه‌نشان كه پاي ثابت دفاع از وزيران پيشنهادي بود و بارها در جايگاه موافقان به ايراد سخن پرداخت، براي حمايت از زنگنه نيز به پشت تريبون مجلس رفت.

عبداللهي از نزدیکترین نمایندگان مجلس به محمدرضا باهنر است که در مجلس هشتم وقتی یکی از نمایندگان تهران به اعتبارنامه‌اش اعتراض کرد، او نيز در پاسخ به این اقدام اعتبار 19 نماینده تهران را مورد اعتراض قرار داد.

اما نماینده ماهنشان در دفاع از زنگنه سخنان مهمی را بیان کرد. عبداللهی پس از نطق عليرضا زاكاني در مخالفت با زنگنه كه در آن به برخی از پرونده‌های فساد مالی در دوران وزارت او نظیر استات اویل و کرسنت، اشاره شد و همچنين اظهارات احمد توكلي كه با يادآوري قسم دروغ گزينه پيشنهادي وزير نفت تاكيد كرده بود: " بیژن زنگنه وزیر پینشهادی نفت به دلیل خلاف‌گویی و قسم جلاله دروغ غیرقابل اعتماد است" انتظار مي‌رفت كه عبداللهي در جايگاه موافق پاسخ به اين اتهامات را بيان كند اما اين انتظار با "انداختن توپ به زمين ديگران" برآورده نشد.

نكته عجيب در دفاعيات عبداللهي پيش كشيدن موضوع "حيف و ميل‌ها" بود كه اين نماينده حامي زنگنه در دفاع از او، از توجه داشتن به ميل‌ها بيش از حيف‌ها انتقاد كرد.

وي گفت: در بحث حیف و میل‌ها باید این را بدانیم که به جای توجه به میل، به حیف‌ها توجه کنیم، چرا که در حیف و میل 99.9 درصد حیف و یک دهم درصد میل است، اما ما به جای توجه به این نکات به همان یک دهم درصد میل‌ها نگاه می‌کنیم.

اگرچه دفاعيات از وزير پيشنهادي نفت بدون پاسخ به اتهامات و با تكذيب برخي از ادعاهاي اين مدافع همراه شد اما راي 166 نماينده به زنگنه اين نگراني را ايجاد كرده است كه هنوز فرهنگ ناعادلانه چشم‌پوشي بر سوء استفاده از بيت‌المال به بهانه‌هاي مختلف و از جمله کارآمدی، در ميان مسئولان جمهوري اسلامي طرفدار دارد.

توکلی که به عنوان مخالف زنگنه پشت تریبون مجلس رفته بود نیز علت اصلی خود در مخالفت با زنگنه را نه موارد ابهام دار در پرونده اقتصادی و مدیریتی او که ذکر یک قسم جلاله ذکر کرد و حتی از تلاش خود برای متقاعد کردن معترضین به این ابهامات اقتصادی در پرونده مدیریت زنگنه، آنهم با منطقی مشابه با منطق عبداللهی ماهنشان سخن گفت: من همه تلاشم را بر خلاف عقیده خودم و بر اساس تسامح کردم ولی این مساله با هیچ چیز درست شدنی نیست. چون ما باید رای اعتماد بدهیم و تضمینی نیست که تکرار نشود و چون نفت منبع درآمد اصلی ماست و با خارجی ها در ارتباط است و تحریم ها هست، این رویه به جایی نمی رسد.

به نظر می رسد طرح و اجرای این منطق غلط و خطرناک که در دوران حاکمیت دولت سازندگی پرورانده شد این روزها طرفداران زیادی پیدا کرده است، اینکه از فساد اقتصادی چشم پوشی شود تا کارآمدی حاصل شود، منطقی بود که دولت سازندگی را به یکی از پر ابهام ترین دولت های پس از انقلاب در حوزه فساد مدیران تبدیل کرد و ماجرای شهرداری تهران و پرونده کرباسچی را به نماد این دولت مبدل کرد. به نحوی که این منطق پای ثابت پاسخ‏های کرباسچی به سوالات دادگاه درباره مفاسد اقتصادی شکل گرفته در شهردای تهران بود.

مشخص است که این منطق چه زمینه بزرگی از فساد را در حاشیه تسامح مدیران ارشد آنهم به بهانه کارآمدی بوجود خواهد آورد و حال آنکه تجربه نشان داده است مدیران کارآمد زیادی در جمهوری اسلامی رشد یافته‎اند که نه اهل «میل» هستند و نه اجازه «حیف» شدن بیت المال را می دهند. شاید این منطق تنها توجیهی باشد برای استمرار و افزایش رانت خواری و فساد زیستی برخی جریانات سیاسی که قطعا در ماه های آینده انتقادات و اعتراضات عدالت طلبان را به دنبال خواهد د اشت.